Właściciel domu jest kolekcjonerem i miłośnikiem wina, swoją pasję łączy z chęcią uprawy winnicy i jego produkcji. Pasja inwestora – staje się wytyczną projektową i główna ideą projektu.
Powierzchnia użytkowa: 350m² z dziedzińcem
Dom dla człowieka z pasją
Działka – miejsce
Lata poszukiwań lokalizacji kończą się sukcesem. Wirtualny świat marzeń materializuje się w postaci zacisznej działki w malowniczej dolinie. Wilgotność dla winnicy zapewnia szemrzący strumień wijący się u stóp południowej granicy nieruchomości. Działka to stok, który nachylony jest w kierunku południowym, z majestatycznie w oddali majaczącymi wapiennymi ostańcami i resztkami białego kamienia – margla, wystającymi ponad powierzchnie terenu.
Kształt – forma
Budynek usytuowano na parceli wpisującej się w zbocze góry. Dłuższe boki prostokątnej działki opadają w kierunku południowym. Różnice w poziomach terenu pomiędzy krótszymi bokami południowym i północnym zniwelowano projektując jednokondygnacyjny cokół. Surowe betonowe ściany fasad cokołu wyrastając ze zbocza ukrywają schowane atrium wewnętrzny dziedziniec domu. To nad nim pomost, kładka jak most zwodzony łączy część ogrodu winnicy z tarasem domu. Pomysł na formę budynku oparto na zestawienie dwóch brył. Podstawę Plateau tworzy masywna prostopadłościenna modernistyczna bryła, przeciwstawieństwem, której jest wydaje się być zawieszona nad stokiem, archetypowa forma domu. W tym projekcie intencją autorów było pragnienie, aby dom odbierano jako przedmiot abstrakcyjny. Skośny dach, wysoki komin i wielkie okna – miały przywodzić na myśl rysunek dziecka.
Plan – program użytkowy
W programie domu przewidziano dwa poziomy mieszkalne. Analiza otoczenia działki, panoramy, otwarć widokowych i potrzeb inwestora sprawiła, że część dzienna – salon, kuchnia i wc znalazły się na piętrze, natomiast część nocna – sypialnie, garderoby i łazienki, zajęły parter domu – tak więc „Dom stanął na głowie”. Pęd winorośli staje się inspiracją dla kształtu rzutu kondygnacji mieszkalnej stanowiącej podstawę domu . W kondygnacji parteru zaprojektowano atrium. Stanowi ono centralną przestrzeń – serce domu. Atrium pełni rolę wewnętrznego, zamkniętego dziedzińca, na który otwierają się przeszklenia sypialni i łazienek domu. W projekcie założono również podział stref dziedzińca. Pierwszą intymną strefę domu zapewnia oddzielona wewnętrznym korytarzem przestrzeń nocna rodziców. W przestrzeni tej wydzielony dziedziniec, w zależności od potrzeb, raz oddziela, innym razem – po rozsunięci drzwi tarasu – łączy przestrzeń sypialni i łazienki rodziców. Drugą strefę, nazwano dziecinną – gdzie dziedziniec potraktowano jako „wydzieloną” ścianami, częściowo zadaszoną przestrzeń – plac zabaw dla dzieci. Winiarnia – Pełną symboliki przestrzeń w kondygnacji parteru zajmuje pomieszczenie służące do przechowywania wina – piwnica na wino. Poprzez wąski korytarz, „przesmyk”, przedostajemy się do wnętrza winiarni, gdzie ukazuje się jej organiczny kształt. Sklepienie winiarni zwęża się ku górze i wychodzi w postaci stożka ponad opadające zbocze istniejącego terenu. Stożek zakończony jest wąskim świetlikiem, przez który w każdy trzeci czwartek listopada wpada promyk światła. Oświetlając pomieszczenie upamiętnia święto młodego wina z regionu Beaujolais, obchodzone rokrocznie na całym świecie. Na piętrze kuchnię od przestrzeni pokoju dziennego i jadalni oddzielają jednobiegowe schody, program użytkowy tej kondygnacji uzupełnia spiżarnia i toaleta. Funkcję rekreacyjną pełni plateau – taras widokowy, zaprojektowany na dachu pierwszej kondygnacji. Otacza on salon z trzech stron. W części wschodniej jest częściowo zadaszony – zadaszenie tarasu tworzy otwarta na salon galeria, gdzie zlokalizowano gabinet i bibliotekę.
Na zewnątrz
Przeciwstawienie form podkreśla kolor i faktura użytych materiałów. Lekkość bryły odzwierciedlają duże przeszklenia i zimna biel tynku, którą zestawiono z masywną, ciężką, betonową fakturą ścian cokołu. Na betonowych płaszczyznach elewacji widać wzór szalunków i ślady ich łączeń, pokryte poliuretanem – co powoduje, że lśnią i błyszczą w słońcu. Symbolika materiału przywodzi na myśl słowa Curtisa :
„Béton brut” jak się zwykło określać, był wybornie wrażliwy na światło i cień, odpowiednio formowany mógł nadać całemu budynkowi heroicznej mocy Paestum czy innej antycznej ruiny.
Wewnątrz
Charakter formy budynku odzwierciedla nastrój panujący we wnętrzu domu. Ilość materiałów użytych do wykończenia ograniczono do minimum. Fakturę betonowych ścian we wnętrzach cokołu podkreśla betonowa posadzka przemysłowa. Na piętrze minimalistyczne białe wnętrze kuchni i jadalni odbija się w białej błyszczącej żywicy.
Z czego budować
Żelbetowe trójwarstwowe ściany bryły cokołu wylewane na placu budowy same w sobie stają się wykończonymi elementami elewacji i wnętrz domu. Piętro zaprojektowane w konstrukcji szkieletowej lekkiej, pozwala to zaoszczędzić czas i skrócić do minimum proces inwestycji. Panele dachowe łączone na rąbek stojący, jak i aluminiową stolarkę okienną, zaprojektowano w kolorze antracytowym. Wykończenie podłóg stanowią posadzki przemysłowe: na parterze betonowe bezbarwne, na piętrze z żywicy błyszczącej w kolorze białym. Ogrzewanie płaszczyznowe ścian i posadzek zasilane z pompy ciepła, uzupełniono o dodatkowe źródło ogrzewania w postaci kominka z płaszczem wodnym oraz rekuperację. Przewiduje się zastosowanie paneli słonecznych do ogrzewania wody oraz paneli fotowoltaicznych.
Publikacje:
