Projekt Domu Kształt Pustki powstał według logiki systemu Zero-Jedynkowego. Punktem wyjścia do stworzenia architektury była przyjęta zasada która jest fundamentem dla programowania lub tworzenia algorytmów.
SYSTEM ZERO-JEDYNKOWY JAKO INSPRACJA FORMY ARCHITEKTONICZNEJ
Język dwójkowego systemu liczbowego gdzie liczby tworzą ciąg cyfr zapisywanych wyłącznie znakami 0 i 1 stanął w podstawie idei do ukształtowania formy i struktury domu a także funkcjonalnego rozplanowania wnętrz obiektu. System binarny przełożono na skalę architektoniczną gdzie odpowiednio cyfrze 0 przypisano przestrzenie puste natomiast cyfrze 1 przestrzenie pełne.
Jedynka jest reprezentantem typowych funkcji architektonicznych i mieści między innymi : salon, sypialnie, łazienki, kuchnie, garaż, garderoby etc. Zero natomiast odpowiada za wszystkie funkcje dodane. Funkcje które niekoniecznie są wymagane do właściwego funkcjonowania domu. Pustki tworzą przestrzenie idealne dla wytchnienia, kontemplacji, wyciszenia czy medytacji lub też wypoczynku. To one w głównej mierze odpowiadają za niezwykły wydźwięk domu. Budują strukturę architektoniczną która odwrotnie niż większość domów -składa się głównie z przestrzeni pustych.
Ta niezwykła proporcja przełożona na język matematyczny to aż 44,5 % pustek do 37,3% przestrzeni pełnych. Można więc powiedzieć że dom prawie w połowie składa się z powietrza. Tak skonstruowana tkanka architektoniczna mocno zaciera granicę między byciem w domu a byciem w przestrzeni domu ale jednak poza budynkiem. Możliwym staje się spacer po strukturze i zagubienie się w miejscu i przestrzeni. Przenikanie się Pustek i Pełnych -czyli Zero i Jedynek, realizowane jest w sposób maksymalnie dezorientujący. Najczęściej granicę między nimi określa tylko warstwa szyby. Optycznie gubimy kontrolę nad punktami orientującymi. Widoki przenikają się, nakładają, zniekształcają, odbijają i multiplikują. Nie mamy pewności co jest pierwszym planem a co drugim. Co stanowi tło i kiedy jesteśmy we wnętrzu a kiedy na zewnątrz. Nasza orientacja w przestrzeni zostaje wystawiona na próbę. Zagubieni i zgubieni. Dom jak Zero – Jedynkowy lustrzany labirynt.
Każda kondygnacja została zbudowana na zasadzie gry i zazębiania się przestrzeni Pustych z Pełnymi nie tylko w płaszczyźnie poziomej ale także pionowej. Poprzez poszczególne przestrzenie możemy doświadczać widoków niedostępnych przy typowych rozwiązaniach domów. Z każdej dowolnej kondygnacji możemy skierować wzrok powyżej lub poniżej i poprzez Przestrzenie Puste widzieć inne piętra, pokoje. Inne 0 i 1 na kondygnacjach niższych i powyższych.
4 MINUTY CISZY JOHNNY`EGO CAGE`A
Utwór „4’33″” Johna Cage’a to jedno z najbardziej kontrowersyjnych i intrygujących dzieł muzycznych XX wieku. Składa się z trzech części, podczas których wykonawca nie gra żadnych dźwięków na instrumencie. Całkowity czas trwania utworu to dokładnie cztery minuty i trzydzieści trzy sekundy ciszy. Filozofia i eksperyment. „4’33″” jest częścią filozofii Cage’a, który był zainspirowany sztuką Zen i poszukiwaniem spokoju w codziennym hałasie. Jest to również eksperyment z granicami sztuki i tego, co można uznać za muzykę.
Cage próbuje redefiniować muzykę, sugerując że muzyka to nie tylko dźwięki wydobywane z instrumentów, ale również dźwięki otoczenia. Cisza w sali koncertowej ujawnia dźwięki, na które zwykle nie zwracamy uwagi – oddechy widzów, szum klimatyzacji, odgłosy uliczne.
Podobna filozofia towarzyszyła nam przy tworzeniu założeń ideowych do Kształtu Pustki. Chcieliśmy aby Przestrzenie Zero reprezentowały to czego w swoim utworze poszukiwał Cage.
Architektura domu zmusza do refleksji nad sobą, zmusza do zwolnienia albo chociaż chwilowej zmiany perspektywy. Zmusza do zmiany oczekiwania wobec domu. Skupia uwagę na zmianie postrzegania. Więzi nas w pustych przestrzeniach domu i obliguje do zmiany percepcji. Po części również odwołuje się tym do eseju Aldousa Huxleya – przymusza do przekroczenia „Drzwi percepcji” i spojrzenia na rzeczy oczywiste w sposób nieoczywisty.
Jasnym jest że to Przestrzenie „1” odpowiadają za funkcjonalność i użyteczność domu, ale to Przestrzenie „0” stanowią o jestestwie, tożsamości i oryginalności budynku.
Powietrze które porusza się po domu, które wypełnia każdy zakątek i które przenika pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem staje się głównym narratorem architektury. W tych miejscach czas płynie wolniej. Powstaje dom z powietrza a Moduły Pustki nie istnieją w przestrzeni bez kontekstu. Nie ma Pustki bez architektury która ją otacza.
Cage powiedział kiedyś:
„Nie ma czegoś takiego jak cisza.”
„4’33″” to prowokacja, która każe nam słuchać świata wokół nas z nową wrażliwością.
I dokładnie te same słowa można by odnieść do naszej idei, -do wszystkich Przestrzeni Zero, reprezentowanych w domu Kształt Pustki. Parafrazując Cage`a: „Nie ma czegoś takiego jak pustka”. Pustka to tylko prowokacja, która każe nam obserwować, mocniej poszukiwać, silniej wytężać zmysły. Uczy nas nowej wrażliwości. Skupia uwagę na otaczających nas dźwiękach i nastrojach, które w normalnych okolicznościach są ignorowane.
Publikacje:
